គុណសម្បត្តិ និង តួរនាទីគ្រូបង្រៀនក្នុងគោលវិធីសិស្សមជ្ឈមណ្ឌល

គុណសម្បត្តិនិង តួរនាទីគ្រូបង្រៀនក្នុងគោលវិធីសិស្សមជ្ឈមណ្ឌល

          មិនមែនជាការលំបាកទេ ដែលក្នុងមួយថ្នាក់មានចំនួនសិស្សលើសពី៤៥ នាក់ដោយធ្វើ​តាមគោល វិធីសិស្សមជ្ឈមណ្ឌលនោះ។ យើងអាចផ្អែកបានតាមកាលៈទេសៈស្រុកទេសន៍របស់យើង ដែលតំរូវឲ្យ យើងប៉ិនប្រសប់ ក្នុងការចាត់ចែងគោលវិធីសិស្សមជ្ឈមណ្ឌល ប្រកបដោយលិទ្ធិផលខ្ពស់។ បណ្តារ ប្រទេសរីកចំរើនជាច្រើនដែលមានចំនួនសិស្ស ២៥នាក់ក្នុងមួយថ្នាក់ពិតជាផ្តល់លិទ្ធភាពងាយស្រួល ក្នុង ការអនុវត្តន៍គោលវិធីនេះបានយ៉ាងប្រសិទ្ធិភាព។ គ្រូគួរតែមានគុណសម្បត្តីខ្លះៗ ដើម្បីឈានដល់ការ សម្រេចដ៏ជោកជ័យ។

យើងត្រូវមានគុណសម្បត្តិដូចខាងក្រោម

            ១. ភាពប៉ិនបរសប់៖​ ត្រូវមានជំនាញនិងមនស្សការវិជ្ជាជីវៈ ច្បាស់លាស់ជាពិសេសភាពប៉ិនប្រសប់ សំរាប់ជំនាញដែលយើងបង្រៀន។

            ២. សកម្ម៖ ថាមពលនិងភាពសកម្មនេះហើយដែលសិស្សទាំងឡាយយល់ថា គ្រូគឺជាគំរូដ៏ល្អរបស់ ផងគេ។ ការសកម្មគឺសំដៅទៅលើការផលិតសម្ភារៈឧបទ្ទេសន៍នៃការប​ង្រៀន និងរៀនដែលដល់ការទាក់ ទាអារម្មណ៍ របសើសិស្ស។

            ៣.​ ជំនួយការ៖ ត្រូវចាត់ទុកខ្លួនជាជំនួយការរបស់សិស្ស មិនត្រុវចាត់ទុកខ្លួនជាស្តេចនៃថ្នាក់រៀន  ឡើយ។​ ក្នុងន័យនេះគ្រូគ្រាន់តែជាអ្នកបង្ហាញ សិស្សគឺជាអ្នកអនុវត្តផ្ទាល់ គ្រូគ្រាន់តែជាទីប្រឹក្សាពិនិត្យ រាល់សកម្មភាពរបស់សិស្ស ក្នុងដំណើរការរៀនសូត្រ។

            ៤. ភ្នាក់ងារ៖ ជាអ្នកដែលនែរនាំឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរ មានន័យថាគ្រូគឺជាភ្នាក់ងារ          ពិសេសសំរាប់ឲ្យ មានការផ្លាស់ប្តូរគមនិតរបស់សិស្ស។

            ៥. ស្មោះត្រង់៖ ភាពស្មោះត្រង់ធ្វើជាងជ្ញាកណ្តាលនេះហើយដែលធ្វើអោយមានការជំរុញទឹកចិត្ត ដល់សិស្សអោយពូកែនិង សកម្ម។

            ៦. អ្នកអប់រំ៖ ជាអអ្នកផ្តល់នូវចំណេះដឹងថ្មី ដែលគេពុំដែលបានជួបពីមុនមក។

            ៧. អ្នកស្រាវជ្រាវ៖ គ្រូបង្រៀនត្រូវតែស្រាវជ្រាវ រាល់ឯកសារ មុខវិជ្ជាឯទេសនិងចំណេះដឹងទូរទៅ  ដើម្បីពង្រីកទស្សនៈយល់ដឹងនិង វិធីសាស្រ្តបង្រៀន។

គ្រូបង្រៀនមានពីរបែបដែលផ្តល់គុណសម្បត្តិ​​ និងគុណវិបត្តិមួយចំនួន

            ១. គ្រូបង្រៀនរាក់ទាក់៖ ជាគ្រូដែលចេះរាក់ទាក់បើកទូរលាយ សំរាប់សិស្សហើយយល់ពីតម្រូវការ របស់សិស្ស។

២. គ្រូបង្រៀនម៉ឺងម៉ាត់៖ គ្រូប្រភេទនេះម៉ឺងម៉ាត់មានរបៀបរាបរយ ច្បាស់លាស់មានវិន័យកំរិតនិង         

មិនជាទីរបស់សិស្សឡើយ។

គោលការណ៍ជាមូលដ្ឋានរបស់គ្រូបង្រៀន និងទស្សនៈដែលគ្រូគួតែយល់ដឹងពីបញ្ហាមួយ ចំនួនលើគោលវិធីសិស្ស មជ្ឈមណ្ឌល៖

            @ ការរៀនរបស់សិស្សសំខាន់ជាងការបង្រៀន

            @ បង្រៀនសិស្សមិនមែនបង្រៀនសៀវភៅទេ

            @ ធ្វើអោយសកម្មភាពរបស់សិស្ស ផ្តោតលើដំណើរការនៃការបង្រៀន

            @ ត្រូវបង្ហាញប្រតិកម្មទៅលើចម្លើយរបស់សិស្ស

            @ សិស្សជាអ្នកអនុវត្តមេរៀន មិនជាគ្រូទេ

            @ កុំបង្ហាញពីភាពលំបាកដល់សិស្ស

            @ ត្រូវបង្ករបរិយាកាសរីករាយកនុងថ្នាក់រៀន

តួរនាទីគ្រូបង្រៀនក្នុង គោលវិធីសិស្សមជ្ឈមណ្ឌល

            ១. ការរៀបចំ ៖ គ្រូត្រូវរៀបចំសិស្សជាក្រុម ដាក់កិច្ចការកំហិតពេលវេលា និងរៀបឈុតឆាកនៃការ បង្រៀននិង រៀន។ ត្រូវមានការរៀបចំកិច្ចតែងការជានិច្ចមុនដំណើរការបង្រៀន។

            ២. សុវត្ថិភាព៖ ខំព្យាយាមអោយសិស្សក្លាហាន ហ៊ានសួរនិង ឆ្លើយជជែកវែកញែកដោយមានលក្ខ ណៈប្រជាធិប្បតេយ្យ និយាយរួមគឺគេមិនខ្លាចគ្រូ តែធ្វើអោយគេគោរពគ្រូ។

            ៣. ការជំរុញទឹកចិត្ត៖ លើកទឹកចិត្តអោយពួគេខំប្រឹយរៀន ព្រោះមានតែគ្រូទេដែលធ្វើអោយសិស្ស ស្រលាញ់ សាលារៀន មេរៀន និងស្រលាញ់គ្រួ។

                        ៣.១ គារជំរុញផ្លូវចិត្ត៖ គឹជាការជំរុញផ្លូវអារម្មណ៍ដើម្បីអោយគេយល់ដោយខ្លួនឯង ផ្ទាល់អំពីសារៈសំខាន់នៃការសិក្សា។

                        ៣.២ ការជំរុញទឹកចិត្តតាមរយៈសម្ភារៈ៖ ការជំរុញទឹកចិត្តបែបនេះគឺសំដៅទៅលើផ្នែកខាង ក្រៅនៃអារម្មណ៍ តាមរយៈសម្ភារៈនិងគោលបំណង ចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់គេចំពោះតំលៃនៃការរៀន សូត្រនិងការប្រឹងប្រែងរបស់គេ ជាពិសេសគឺការជំរុញទឹកចិត្តដោយសម្ភារៈក្នុងថ្នាក់រៀន។

     ៤. ការផ្តល់គំរូ៖ គ្រូជាអ្នកផ្តល់គំរូ ការផ្តល់គំរូក្នុងន័យនេះគឺសំដៅទៅលើអត្តចរិក ភាពស្អាតស្អំមិន ប្រលូកប្រលាក់នឹងល្បែង ស្រី ស្រា ប្រមឹក ជាដើម។

          ៥. ការបង្ហាញផ្លូវ៖ គ្រូជាអ្នកផ្តើមបង្ហាញផ្លូវ ឲ្យសិស្សដើរដោយខ្លួនឯង ដោយគ្រូចាំតែតម្រែតម្រង់ តែប៉ុណ្ណោះ។

            ៦. ការផ្តល់ព៌តមាន៖ ត្រូវផ្តល់ព៌តមានជាក់ស្តែង ឬបទពិសោធន៍ ចំពោះទ្រឹស្តីដែលកំពុងបង្រៀន។

៧. ទទួលព៌តមានត្រលប់៖ គ្រូត្រូវក្លាហាន ហ៊ានទទួលយកការត្អូញត្អែឬ​ ព៌តមានអវិជ្ជមានណា        

 មួយ ដល់មានប្រត្តិកម្មពីសិស្សហើយព្យាយាមកែប្រែ។

            ៨. ការណែនាំ៖ គ្រូគ្រាន់តែពន្យល់ណែនាំសិស្សតែប៉ុណ្ណោះ​ មិនមែនជាអ្នកដោះស្រាយបញ្ហាជួស​ សិស្សនោះទេ។

            ៩. រង្វាយតម្លៃ៖ ត្រូវធ្វើការរង្វាយតម្លៃជាប្រចាំដើម្បីពង្រីកពុទ្ធិ តាមរយៈកិច្ចការផ្ទះ ការប្រលង ការ ធ្វើលំហាត់ខ្លី ចំពោះមុខវិជ្ជាដែលបានបង្រៀនរួច។

វិធីសាស្រ្តថ្មីអប់រំសិស្សខូច

វិធីថ្មីដើម្បីអប់រំសិស្សខូច

          នៅទីណាក៍ដូចទីណាដែរ បើនិយាយពីសាលារៀន តែងមានសិស្សខូចដែលបង្ករ បញ្ហាលំបាកដល់ សាលានិងមិត្តភ័ក្ររបស់គេ។ បើយើងបណ្តោយបញ្ហានេះឲ្យកើន ឡើងនិងក្លាយជាបន្ទុកមួយក្នុងសង្គមនា ពេលបច្ចុប្បន្ន ដោយសារតែសិស្សគ្មានការអប់រំ ។​ ដូច្នេះយើង មិនអាចទាត់ចោលសិស្សខូចណាមួយ​ឬប្រើវិធី ក្តៅណាមួយ ដើម្បីអប់រំគេឡើយ ។ ការសហការរវាងអណាព្យាបាលរបស់សិស្សនិង គ្រូបង្រៀន​ គឺជាដំណើរ ការមួយ​ ដោយមិនអាចខ្វះខាង ណាមួយបានឡើយ។​ យើងយកបទពិសោធន៍ពីរជាគតិសំរាប់ពិចារណា ៖

បទពិសោធន៍មួយនៅសហរដ្ឋអាមេរិក

            ថម (Tom) អាយុ១៣ ឆ្នាំជាសិស្សអនុវិទ្យាល័យមួយ នៅរដ្ឋអូហៃអូ (Ohio) វាជាសិស្សខូចមាន អរិយាបថមិនគប្បី នៅក្នុងសាលាវាជជែកគ្នាក្នុងថ្នាក់ មករៀនយឺតនិងមិនចេះប្រើពាក្យគួរសមជាដើម គេត្រូវបានបញ្ជូនទៅការិយាល័យនាយក។​ លោកចន ឡាស៊ែរ ( John Lazars)  ជានាយកសាលារបស់ថម ជាដំបូងគាត់ដាក់ពិន័យ ឲ្យថមវាបន្ថែមម៉ោង មួយម៉ោងនាថ្ងៃបន្ទាប់និងព្យាយាមនិយាយជាមួយសិស្សនេះ ប៉ុន្តែថម​ មិនយកចិត្តទុកស្តាប់ដាក់។ លោក ចន​ គិតថាក្មេងនេះមិនយូមិនឆាប់ នឹងត្រលប់មកការិយាល័យ របស់គាត់វិញ គាត់ប្រាប់ថាប្រ សិនជាគ្រូរបស់ប្អូនបញ្ជូនប្អូនមកម្តងទៀត ខ្ញុំនិងទូរស័ព្ទឬ ផ្ញើរសំបុត្រហៅឪពុក ឬម្តាយរបស់ ប្អូនអោយមកសាលានេះ ហើយប្រាប់ថា កូនរបស់អ្នកមានបញ្ហាជាមួយគ្រូសូមមក កាន់សាលា ខ្ញុំចង់អោយអ្នក ចូលថ្នាក់ជាមួយកូនរបស់អ្នក។ ភ្លាមនោះថមងើបឡើងហើយនិយាយថា”អូ! ទេកុំហៅគាត់មក ខ្ញុំមិនចង់អោយគាត់មកសាលាទេ ខ្ញុំសន្យានឹងកែរខ្លួនទៅជាសិស្សល្អ។” លោកចន បានពិចារណាសំដីរបស់ ថម ខ្ញុំមិនចង់អោយគាត់មកសាលាទេ គាត់គិតថាប្រហែលជាអាចមានវិធីថ្មី ដើម្បីដាក់វិន័យសិស្សតាមវិធី ត្រជាក់ តែមានប្រសិទ្ធិភាពជារៀងរហូត។ នៅសហរដ្ឋអាមេរិក នាយកឬ​គ្រូបង្រៀនមានវិធីជាច្រើន ដើម្បីដាក់ ពិន័យសិស្សខូច។ មជ្ឈដ្ឋានអណាព្យាបាល ត្រូវតែយកចិត្តទុកដាក់និងធ្វើទំនាក់ទំនង យ៉ាងស្អិតរមួតជា មួយសាលារៀនព្រោះគ្រូតែងតែ​ សរសេរសំបុត្រឬទូរស័ព្ទទៅអាណាព្យាបាល បើអាណាព្យាបាលមិនមកទេ ក្នុងករណីធ្ងន់ធ្ងរ នាយកសាលាមានសិទ្ធព្យួរកាសិក្សារ អាចបញ្ឈប់ជាបណ្តោះអាសន្ន មិនអោយមករៀន ពីឬបីថ្ងៃ ឬអាចមួយសប្តាហ៍ក៍មាន។​ ប្រសិនជាករណីធម្មតា គ្រូដាក់ពិន័យ អោយបន្ថែមម៉ោង មិនអោយចេញ លេង។ ដូច្នេះនៅសហរដ្ឋអាមេរិក ហាក់ដូចជាបង្ខំអាណា ព្យាបាលអោយសហការជាមួយសាលាជានិច្ច។ ចំពោះលោកចន វិញមិនចង់បញ្ឈប់ឬ​ផ្អាកការសិក្សាររបស់សិស្សមួយរយះនោះទេព្រោះសិស្សមួយចំនួន សប្បាយចិត្តទៅវិញ ដោយគេយល់ថាការបញ្ឈប់នេះជាវិស្សមកាលរបស់ពួកគេ។ ពីរបីថ្ងៃក្រោយមកមាន សិស្សម្នាក់ទៀតមកកាន់ការិយាល័យរបស់លោកចន សិស្សនោះប្រព្រឹត្តមិនគប្បី ក្នុងថ្នាក់គាត់បានផ្ញើរសំបុត្រ ទៅកាន់ អណាព្យាបាលក្មេងនោះ “បើសិនជាលោកមកសាលាជាមួយកូនរបស់លោក ខ្ញុំនឹងមិនបញ្ឈប់ កូនលោកទេ” ។​ ឪពុកក្មេងនោះក៍បានមកសាលានិងចូលបន្ទប់រៀន មួយចំនួនជាមួយកូនតាម ការនែរនាំរបស់ នាយក ។​ សិស្សដទៃទៀតបានសំលឹងមើលសិស្សនោះ និងឪពុក​របស់គេក្មេងនោះមានការអាម៉ាស់ យ៉ាងខ្លាំង ហើយបានកែរខ្លួនជាសិស្សល្អវិញ ដោយគេមិនចង់អោយឪពុក របស់ខ្លួន​មកសាលាជាថ្មីម្តងទៀតឡើយ ហើយរឿងនេះក៍ជៈឥទ្ធិពលដល់សិស្សដទៃទៀត។​ ក្នុងឆ្នាំនោះមានឪពុកម្តាយ ៦០នាក់មកសាលាជាមួយកូន ដោយសាររឿងវិន័យ ។ នាយកសាលាដទៃទៀតបានឮអំពីវិធីថ្មីរបស់លោកចន ក្នុងការដាក់ពិន័យសិស្សខូច។​ នាពេលបច្ចុប្បន្នកម្មវិធីនេះត្រូវបានប្រើជាង ១០០សាលាហើយនៅសហរដ្ឋអាមេរិក។​ នៅពេលកម្មវីធីនេះ នែរនាំបង្ហាញនៅទីក្រុងភីត្សបឺហ្គ (Pittsburg) រដ្ឋកាលីហ្វនា (California) សិស្ស៥០នាក់ត្រូវនាំឪពុកឬម្តាយ មកជាមួយ ក្នុងចំណោមសិស្សទាំងនោះមាន៤៨ នាក់ បានកែរប្រែលែងមានបង្ករដល់សាលានិងថ្នាក់រៀន។

បទពិសោធន៍មួយនៅកម្ពុជា

            នេះគ្រាន់តែជាបទពិសោធន៍ ដោយមិនបានបង្ហាញនូវទិន្ន័យច្បាស់លាស់ឡើយ។ គ្រាន់តែថាយើង បានចូលរួមតាមដានសកម្មភាពសិស្សខូចទាំងនោះ៖

             ១.​បង្ករភាពស្និទ្ធស្នាល ​

ត្រូវបង្ករភាពស្និទ្ធស្នាលតែម៉ឹងម៉ាត់ ជាមួយសិស្សនោះ ផ្តល់ការនូវរាប់អានមួយដែលមិនធ្លាប់មាន សំរាប់គេដោយហេតុថាមិត្តភ័ក្រដទៃឬមនុស្សក្នុងសង្គមមិនទទួលយកគេឡើយ។    

            ‚ ២.សួរនាំជាប្រយោល

            ព្យាយាមសួរនាំគេពេលបង្រៀនឬបញ្ហាផ្សេងៗរបស់គេ និយាយដែលបង្កប់ន័យតែមិនប្រដៅចំៗ ពេកទេ។

            ƒ ៣.​​ មិនដាក់ពិន័យ

            ព្យាយាមលើកទឹកចិត្ត មិនដាក់ពិន័យឬឌឺដងព្រោះថាឈាមជ័រយុវជន ពោរពេញ ដោយឋាមពល មិនចង់ចាញ់នណារលើយ។

            „ ៤.​ ព្យាយាមស្គាល់ចិត្តគេ

            ព្យាយាមស្គាល់ចិត្តគេតែមិនត្រូវអោយគេស្គាល់ចិត្តអ្នកវិញឡើយ ជៀសវាងការគិតស្មើររវាងគ្រូនិង សិស្ស            ហើយតំរូវចិត្តគេខ្លះ។

            … ៥. មិនលម្អៀង

            ត្រូវបង្ហាញទឹកចិត្តជាកណ្តាល ដោយមិនលម្អៀងទៅរកគេពេក ឬលម្អៀងទៅរកសិស្ស ល្អពេក។

            † ផ្តល់ការលើកទឹកចិត្ត និងទំនុកចិត្ត

            ព្យាយាមលើកទឹកចិត្តចំពោះមេរៀនដែលគេកំពុងរៀនហើយឧស្សាហ៍លើកយក ឧទាហរណ៍ល្អរបស់ គេជាញយៗដើម្បីអោយគេមានទំនុកចិត្តនិង ជឿជាក់លើតំលៃខ្លួនរបស់ គេនៅក្នុងសង្គម តែកុំញឹកពេកព្រោះ គេអាចច្រលំថាជាពាក្យ បញ្ចើចបញ្ចាល។

            ដោយហេតុផលនេះយើងបានកែប្រែក្មេងដែលខិលខូច មួយចំនួនដោយជោគជ័យ។ ទោះជាដូចនេះក៍ដោយ នេះគ្រាន់តែជាបទពិសោធន៍ ផ្ទាល់ខលួនតែប៉ុនោះ។

រៀបរាងដោយ លោក អួន ស៊ីឡុត

Teaching and Excellent Achievement, University of North Dakota, The United States of America 2009.

            

សិល្បះនៃការនិយាយក្នុងថ្នាក់រៀន (The Art of Speaking in Term of Classroom Language)

សិល្បះនៃការនិយាយក្នុងថ្នាក់រៀន

សិល្បះនៃការនិយាយ ស្តែងចេញដោយការពោលពាក្យពេចន៍ដែលនឹងធ្វើឲ្យ អ្នកស្តាប់យល់ ជក់ចិត្តនឹងមាន ការសប្បាយរីករាយ ព្រមទាំងបានទាក់ទាញចិត្តអ្នកស្តាប់ឲ្យមានជំនឿទុកចិត្ត លើអ្នកនិយាយផងដែរ។ ការនិយាយដែលធ្វើឲ្យ អ្នកស្តាប់ពេញចិត្តយល់បាននោះ គឺអាស្រ័យ ទៅ នឹងទឹកសំលេង ឫសំនួនវោហារដែលជ្រួតជ្រាបក្នុងដួងចិត្តអ្នកស្តាប់ ហើយបានធ្វើឲ្យគេ រំភើបរីករាយ និងមានខ្លឹមសារដែលអាចទទួលបាន និងអនុវត្តបាន។

នៅក្នុងថ្នាក់រៀនដែលសកម្ម គឺពោពេញទៅដោយភាពស្រស់ស្រាយដែលបង្កើតដោយគ្រូ ដែលប៉ិនប្រសប់ក្នុងការនិយាយ។តែទោះជាយាងនេះក្តី នៅតែមានថ្នាក់ខ្លះស្ងាត់ជ្រាប ដែល បណ្តាលឲ្យមានភាពធុញទ្រាន់ ដល់សិស្សជាអ្នកស្តាប់ ហើយក៍តាំងមានសិស្សខ្លះស្ងាប សិស្សខ្លះ ងាកមកជជែកគ្នា សិស្សខ្លះគ្មានអារម្មណ៍នៅក្នុងខ្លួន រហូតដល់មាន សិស្សខ្លះដេកទៀតផង។ កាយ វិការទាំងនេះបញ្ជាក់ថា គ្រូពុំមានទឹកដមសំដីធ្វើឲ្យសិស្ស ជក់ចិត្តដិតអារម្មណ៍ឡើយ។ ដើម្បីទទួល បានការយកចិត្តទុកដាក់ ការចាប់អារម្មណ៍ និងស្វែងយល់ពីសិស្ស គ្រូគប្បីត្រូវមានសិល្បះនៃការ និយាយដើម្បី ធ្វើឲ្យថ្នាក់រៀននោះ រស់រវើក។ ពិតមែនហើយអ្នកខ្លះយល់ថា ការនិយាយគឺបំនិនពី កំណើត អ្នកខ្លះពូកែរ និយាយទាក់ទាញ បែរអ្នកខ្លះទៀតពុំមានវោហារគ្រប់គ្រាន់សំរាប់ទំនាក់ទំនង។ ការយល់ ដូច្នោះក៍ត្រឹមត្រូវម្យ៉ាងដែរ តែនាសម័យឥលូវនេះ គេអាចកែរប្រែទំលាប់ មិនប្រសប់និយាយ បាន ដោយសិក្សានូវគំនិតមួយចំនួន។ ចំពោះលោកគ្រូ អ្នកគ្រូខ្លះ ពូកែធ្វើឲ្យថ្នាក់រៀន ស្រស់ បំព្រង ដោយប្រើកាយវិការ ពាក្យសំដីដ៍គួរឲ្យទាកទាញ។

លោក អួន ឈុនលាង ជាគ្រូបង្រៀន ម្នាក់ដែលមិនសូវបានសម្តីប៉ុន្មានទេ តែគាត់ព្យាយាម សិក្សារស្រាវជ្រាវបន្ថែម ហើយគាត់តែងតែធ្វើការសមសំលេង និងពាក្យសំដីមុនការបង្រៀន គាត់ រៀបចំមេរៀនបានយ៉ាងស្អាត មុននិងការបង្រៀនពិត។

តើអ្វីទៅជាសិល្បះនៃការនិយាយ ?

មាននិយមន័យជាច្រើនស្តីពី “ការនិយាយ” តែពេលនេះសូមលើកទស្សនៈមួយចំនួនដែល ទាក់ទងនិងការនិយាយក្នុងថ្នាក់រៀន។

ការនិយាយគឺជាសកម្មភាព រួមគ្នានិងការស្តាប់ ដែលជាប្រតិកម្មតបត ហើយដើម្បីឲ្យបានផល ល្អជាទីពេញចិត្តនោះ កួរមានគោលការណ៍និង សិល្បះប្រកបផង។ ការនិយាយល្អ និយាយឲ្យអ្នក ដទៃដឹងអំពីគោលបំណងរបស់អ្នកនិយាយនោះ មិនមែនជារឿង ដែលធ្វើបាន ដោយងាយៗនោះទេ។

យើងអាចចែកគោលបំណងនៃការនិយាយជាប្រាំចំនុចៈ

1.    និយាយដើម្បីបង្កើនចំណេះដឹង

2.    ដើម្បីឲ្យមានការយោគយល់រវាងគ្នានិងគ្នា

3.    ដើម្បីឲ្យមានភាពសប្បាយរីករាយ

4.    ដើម្បីបញ្ចេញទុក្ខកង្វល់ក្នុងចិត្ត ធ្វើឲ្យអារម្មណ៍ធូរស្រាល

5.    ដើម្បីបើកឳកាសឲ្យអ្នកស្តាប់សួរដេញដោលពីបញ្ហាសង្ស័យ និងបង្កើនភាបច្បាស់លាស់ បំបាត់ភាពស្មុគ្រស្មាញផ្សេងៗ ដែលកំពុងប្រឈមមុខ

6.    ដើម្បីលួងលោម និងទាក់ទាញចិត្ត

7.    ដើម្បីធ្វើឲ្យអ្នកស្តាប់មានទំនុកចិត្ត ជឿជាក់ហើយផ្លាស់ប្តូរទស្សនៈរបស់ខ្លួន។

នៅក្នុងថ្នាក់រៀនគ្រូត្រូវចាំបាច់ត្រៀមខ្លួននិងមានលក្ខណៈសម្បត្តិមួយចំនួនដូចជា៖

R អត្តចរិក ត្រូវស្លៀកពាក់ឲ្យសមរម្យ ទៅតាមឋានៈជាគ្រូបង្រៀន។ កាយវិការទឹកមុខ ឬការធ្វើ ចលនាគួរឲ្យទៅតាមធម្មជាតិ។ ត្រូវសំលឹងមើលមុខសិស្សជានិច្ច តែមិនត្រូវធ្វើមុខ មាត់ឡើយ។

Rការប្រើសំលេង សំលេងមានសារៈសំខាន់ណាស់ក្នុងការនិយាយ គួរនិយាយឲ្យ ច្បាស់មិនរអាក់រអួលដើម្បីបង្ហាញនូវភាពជឿជាក់ហើយត្រូវនិយាយឲ្យសិស្សស្តាប់លឺគ្រប់ៗគ្នា ប៉ុន្តែមិនគួរ ឲ្យលឺខ្លាំងឬតិចពេកទេ ហើយក៍មិនគួរឲ្យយឺតដែរ។ គួរព្យាយាមធ្វើឲ្យដូចសំលេង និយាយ កុំឲ្យដូច សំលេងអាន សូត្រ ឬទេសនា។

   R ភាសារដែលប្រើ​​ គួរប្រើពាក្យពេចន៍ដែលសាមញ្ញងាយយល់ប្រើពាក្យសំដី ពន្យល់ត្រូវមានសិល្បៈឆ្លៀតឱកាសទាញយកចំនេះដឹងទូរទៅ រឿងកំប្លែងដែលទាក់ទង ប្រធានបទដែល កំពង់តែបង្រៀនដើម្បីផ្លាស់ប្តូរបរិយាកាស។

ចរិយាក្នុងការនិយាយត្រូវមានចិត្តសាស្ត្រ ហើយគួររំពឹងគិតដល់ទំនោចិត្តនិង តម្រូវការ របស់សិស្ស ហើយត្រូវចេះប្តូររឿងនិយាយបើកាលណាឃើញថាសិស្សមិនយកចិត្ត ទុកដាក់ ស្តាប់។ កុំប្រមូលការនិយាយ ធ្វើជាកម្មសិទ្ធផ្ទាល់ខ្លួនផ្តាច់មុខ ដោយមិនទុកឲ្យ សិស្សសួរខ្លះផង។ កុំទាន់និយាយ កាត់ ឬនិយាយបន្ថែមបើមិនទាន់មានឱកាស។

ពេលដែលនិយាយកុំភ្លេចមើលសិស្សដែលកំពុងស្តាប់ព្រោះសិស្សមានច្រើនប្រភេនិង កំរិត ខុសៗគ្នា ៖

 សិស្សប្រភេទអៀនប្រៀន

សិស្សប្រភេទនេះច្រើនតែនៅស្ងៀម ឬក្រលេកមើលអ្នក មើលអ្នកនោះនៅពេលដែល គេនិយាយ។ ពេលដែលត្រូវចោទសួរម្តងៗ​ គេក៍ខ្មាស់អៀន ហើយងាកឆ្វេងស្តាំមិនព្រមនិ​​​    យាយ។

វិធីដោះស្រាយ​៖ ត្រូវសួរគេជាញឹកញយ និងព្យាយាមធ្វើឲ្យគេមានការជឿជាក់លើខ្លួន ឯង ពេលគេឆ្លើយត្រូវសសើរ ហើយគួរប្រើគំនិតរបស់គេជាគំរូញយៗផង ដើម្បីឲ្យគេមានទឹក ចិត្ត។

‚ សិស្សប្រភេទមិនយកចិត្តទុកដាក់

          សិស្សប្រភេទនេះច្រើនតែមិនព្រមនិយាយអ្វីឡើយ ជួនកាលអាចដេកលក់ក៍សឹងមាន។

វិធីដោះស្រាយ​៖ សួរដេញដោលើបញ្ហាផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គេ បង្កើនការរាក់ទាក់ ដើម្បីឲ្យ គេចាប់អារម្មណ៍ ត្រូវស្គាល់ឈ្មោះនិង ត្រួវហៅចំឈ្មោះរស់គេ ហើយសួរសំនួរស្រាលៗ ទោះ បីចំ ឬមិនចំប្រធានបទបង្រៀនក៍ដោយ។

ƒ សិស្សចចេសរឹងរូស

សិស្សប្រភេទនេះច្រើនតែប្រកែកមិនឈប់ ហើយគិតថាខ្លួនត្រូវដោយសំអាងលើសំដី គ្រូមុន ឬឯកសារណាមួយ។

វិធីដោះស្រាយ​៖ ត្រូវលើកសំនួររបស់គេ ឲ្យសិស្សដទៃវិភាគ និងបញ្ចេញយោបល់។​ ប្រសិនបើមិនសំរេចទេ ក៍ស្នើរឲ្យគេរងចាំនិយាយពេលក្រោយ ដើម្បីជៀសវាងសិស្សដទៃធុញ ទ្រាន់។

„ សិស្សដែលគ្មានការយល់ដឹង

សិស្សគ្មានការយល់ដឹង គឺំមិនយល់ពីអ្វីដែលគ្រូកំពុងនិយាយឡើយតែយកចិត្តទុកដាក់ ស្តប់។

វិធីដោះស្រាយ​៖​ត្រូវស្រង់យកចំនុចសំខាន់នៃមេរៀនសង្ខេបបែបងាយជូនពួកគេនិង ឲ្យពួកគេស្វែងរក គំនិតអ្វីក៍ដោយ តាមការយល់ឃើញរបស់ពួកគេដើម្បីស្រាយបំភ្លឺ ។

នៅពេលដែលបញ្ចប់ការនិយាយពន្យល់ត្រូវសួរសំនួរខ្លី ដើម្បីរំលឹកការនិយាយ ការ ពន្យល់របស់ខ្លួន ហើយត្រូវប្រើវិធីសួរប្រកបដោយឋាមពលដូចជា ៖

ð សួរដើម្បីឲ្យបាន ចម្លើយដូចដែលបានស្មានទុក (សំរាប់សិស្សមធ្យម)

ð សួរដើម្បីឲ្យឆ្លើយខ្លីៗ ថាពិត​ឬមិនពិត (សំរាប់សិស្សខ្សោយ)

ð សួរដើម្បីឲ្យ អត្ថាធិប្បាយពន្យល់ (សំរាប់សិស្សពូកែរ)

ð​ សួរដើម្បីបញ្ចេញយោបល់ (សិស្សទូរទៅ)

ធ្វើបែបនេះ ដើម្បីឲ្យពួកគេឆ្លើយតបត្រូវគ្រប់ៗគ្នា ទាំងសិស្សខ្សោយ មធ្យម​ពូកែរ ក្នុងគោលបំណងលើកទឹកចិត្តនិង ផ្តល់ចំណេះដឹង មានន័យថាអ្នកពូកែរជួយអ្នកខ្សោយនិង មធ្យម ធ្វើឲ្យពួកគេទទួលនូវគុណតំលៃស្មើរៗគ្នា។ 

រៀបរាងដោយ លោក អួន ស៊ីឡុត គ្រូបង្រៀននៅខេត្តកំពង់ធំ

 រូបថត អនុស្សាវរីយ៍ អតីតស្នារដៃគ្រូបង្រៀនល្អ

(Teaching Excellent and Achievement)នាសហរដ្ឋអាមេរិក កម្ពុជា វៀតណាម ថៃ នាទីក្រុងដាណាំង ប្រទេសវៀតណាម 

                                                                     

របៀបបង្កើត Gmail នៅលើ កំព្យុទ័រ សម្រាប់សិស្សអនុវិទ្យាល័យ

របៀបបង្កើត Gmail Account

ប្រសិនបើអ្នកមានទូរស័ព្ទ ស្មាតហ្វូន Android ប្រើវាចាំបាច់ណាស់អ្នកត្រូវមាន gmail account មួយសម្រាប់ចូលទៅទាញយកកម្មវិធីផ្សេងៗពី Play Store តែបើអ្នកមិនមាន gmail account អ្នកនៅតែទាញយកកម្មវិធីពី Play Store បានទៀតនោះមានន័យថាអ្នកបានយក gmail account របស់គេប្រើឬ គេតម្លើងអោយតែប៉ុណ្ណោះ។ ការបង្កើត gmail account គឺងាយមែនទែន សូមអនុវត្តដូចខាងក្រោម។

១. ត្រូវវាយបញ្ជូល gmail.com លើ browser ណាមួយ ពេលឃើញផ្ទាំងបែបនេះត្រូវចុុចលើ Create account

២.រួចហើយត្រូវបំពេញព៌តមានផ្សេងៗដែលគេតម្រូវ ដូចជាឈ្មោះ ថ្ងៃខែឆ្នាំកំណើត ភេទ លេខទូរស័ព្ទជាដើម រួចហើយចុចលើ Next

 ៣. ពេលចេញផ្ទាំងមួយនេះចុចលើ agree

៤.ក្រោយមកនឹងឃើញផ្ទាំងខាងក្រោម សាររបស់អ្នកនឹងលេចឡើងនៅកន្លែងសញ្ញាព្រួញ

៥.អ្នកចុចកន្លែង Gmail អក្សរ M ព៌ណក្រហមស អ្នកនិងទទួលបាន Email របស់អ្នក។

៦.នេះជាប្រអប់សំបុត្ររបស់អ្នក អ្នកគ្រាន់តែចុចលើ ប្រអប់សំបុត្រ អ្នកនឹងអាចប់កសំបុត្រនោះ ដើម្បីអាន ឬចុចលើ Compose ដើម្បីផ្ញើរ email

៧. សូមកំភ្លេច អស័យដ្ឋាន email (ឧទាហរណ៍ holydavid.efc@gmail.com) និងលេខសម្ងាត់ password​ របស់អ្នក។ អ្នកគ្រាន់តែឱ្យ អស័យដ្ឋានរបស់អ្នកទៅ មនុស្សដទៃដើម្បីទំនាក់ទំនង តែមិនត្រូវឱ្យលេខសម្ងាត់ឡើយ រក្សារលេខ សម្ងាត់ឱ្យល្អកុំឱ្យនរណាដឹង។ អ្នកត្រូវដឹងថានៅក្នុង Gmail មានកម្មវិធីជាច្រើនទៀតសម្រាប់ប្រើ។